Lieve vrienden, het Corona-tijdperk treedt stilaan in een nieuwe fase. De berichten die ons dagelijks bereiken zijn hoopgevend en uiteindelijk zal het virus wel overwonnen worden maar tot dan mogen we onze inspanningen die we al geleverd hebben niet vergeten en moeten we ons wel degelijk blijven houden aan al de maatregelen die van kracht zijn. Dit is van groot belang. We mogen nu zeker niet verslappen, hoewel de moeheid voor deze maatregelen zich bij velen manifesteert.
Ik probeer dagelijks een wandeling te maken door onze mooie gemeente; hierbij is duidelijk de corona-moeheid te merken. Hoewel velen de moeite doen om zich zoveel mogelijk aan de van hogerhand opgelegde maatregelen te houden zijn er toch nog steeds die de regels aan hun laars lappen of denken dat zij onaantastbaar zijn. Hierbij wil ik dan een oproep doen aan iedereen: hou vol en respecteer de regels. Doorheen gans de gemeente zijn er op de nodige plaatsen affiches geplaats met de nodige informatie; laat deze toch hangen! In parken mag je niet op de banken zitten en mag er niet gepicknickt worden. Doe dit dan ook niet. Mijn hart bloedt als ik zie dat affiches, politielinten,… worden weggehaald, dat zowat overal het sluikstorten terug zijn ingang vindt, dat honden niet meer aan de leiband worden gehouden, dat het verbod tot samenscholen wordt genegeerd,…Tot hiertoe is er, op mijn verzoek, door de politiediensten met de nodige mildheid opgetreden maar als ik geen verbetering zie in het gedrag van enkelingen dan zal ik terug vragen om met hardere hand op te treden. De boetes zijn niet min en ik wens ze niemand toe maar als het niet anders kan dan is het maar zo.
Verder wil ik al diegenen die zich minutieus aan de regels trachten te houden nogmaals bedanken voor hun aanhoudende inzet. Het is zeker niet makkelijk. De beperking van persoonlijke vrijheden is iets dat wij, en zelfs een groot aantal voorgaande generaties nog nooit heeft meegemaakt. Dat valt zwaar. We hebben gisteren het einde van de Tweede Wereldoorlog in mineur moeten vieren maar ik ben overtuigd dat we de overwinning op deze vreselijke pandemie, als we ons aan de regels houden, op een minstens even uitbundige manier zullen kunnen vieren zoals in 1945.
Mijn gedachten zijn de laatste werken vooral bij de scholen, de kinderopvangen, het CLB en de ondersteunende diensten. Zij hebben al een paar hectische weken achter de rug om de opstart van de scholen op 15 mei rond te krijgen. Makkelijk was dit allerminst. Ik wil hen dan ook een hart onder de riem steken voor al het werk dat zij al verzet hebben en voor de moeilijke taak die hen nog te wachten staat. Zij zijn één van de belangrijkste of zelfs wel de belangrijkste schakel in onze moderne maatschappij; zij bereiden onze jongeren voor om op een zo goed mogelijke manier deel te gaan uitmaken van onze samenleving zodat zij op hun beurt later voor ons kunnen zorgen.
Vandaag is het ook Moederdag, een bijzondere dag, waarbij ik hoop dat door de versoepeling van de maatregelen de meeste moeders uitgebreid in de bloemetjes werden gezet.
Dus hou vol, wees verdraagzaam, toon het nodige respect aan al diegenen die zorgen dat onze gemeente en bij uitbreiding onze samenleving blijft draaien. Nog goede moed aan allen die er morgen terug voor zullen zorgen dat onze winkels open zijn en dat onze economie stilletjes aan terug op volle kracht kan beginnen draaien.