Geritsel in het stekkendoosje,
Weggedoken in het groene blad,
Geplukt in de haag bij het poortje,
Wachtend op de vrijheid, diep in je zak.
Zal ik toch al even stiekem kijken.
Het wordt zo stil daar diep beneden,
Voorzichtig en vooral niets laten blijken,
De meester zit nu toch verdiept te lezen.
Het beestje even laten lopen.
Zielig toch zo’n klein gevang.
Geluidloos gaat het doosje open.
Pootjes strekken in de inkt, niet te lang.
Brommend geluid tegen het vensterglas.
De meester in woede ontstoken.
De hele klas in schaterlach.
De schuldige rood aangelopen.
Met pijn aan ’t oor, geknield op de trede.
Mijn meikever heeft zijn vrijheid herwonnen.
Het kostte mij wel honderd regels.
Geen nood, een nieuwe is zo weer gevonden.
André Hauman